Ubi caritas is een vroeg-christelijke antifoon die traditioneel wordt gebruikt in de Witte Donderdag-dienst tijdens de voetwassing, een handeling van Jezus uit het Laatste Avondmaal. De antifoon is nauw verbonden geraakt met de eucharistie, en wordt soms ook bij huwelijken gezongen. Duruflé heeft alleen de eerste van de vier strofen van de tekst gebruikt voor deze compositie

Biografie Maurice Duruflé

Duruflé groeide op in Louviers in de Noord-Franse regio Haute-Normandie (Boven-Normandië), waar hij als jongen koorknaap was en piano studeerde. Op 17-jarige leeftijd verhuisde hij naar Parijs om orgel te studeren bij Charles Tournemire. Een jaar later werd Duruflé toegelaten tot het Parijse Conservatorium, waar hij orgel, piano en compositie studeerde en vijf eerste prijzen in verschillende vakken behaalde.

Na zijn afstuderen werd Duruflé muzikaal assistent van Louis Vierne in de Notre Dame, maar kort daarna werd hij benoemd tot organist van de Saint Étienne-du-Mont in Parijs, waar hij de rest van zijn leven zou blijven. In 1943 werd hij benoemd tot professor in de harmonie aan het Conservatorium, een functie die hij 27 jaar lang vervulde.

Van 1926 tot 1977 publiceerde Duruflé 14 composities, waaronder het Requiem, op. 9 (1947). Duruflé reisde veel als concertorganist en was actief als opname-artiest. Op latere leeftijd trad hij samen met zijn tweede vrouw vaak op als orgelduo.

De componist raakte ernstig gewond bij een auto-ongeluk in 1975, waardoor hij het laatste decennium van zijn leven bijna bedlegerig bleef. Quatre Motets sur des thèmes grégoriens, op. 10 (Vier motetten over gregoriaanse thema’s) werden in 1960 gecomponeerd en opgedragen aan Auguste le Guennant, directeur van het Gregoriaans Instituut in Parijs. Elk van de vier motetten begint met een incipit van het Gregoriaans, dat als melodische inspiratie dient voor de daaropvolgende compositie.

De vier motetten zijn (in volgorde):

1. “Ubi caritas,”
2. “Tota pulchra es,”
3. “Tu es Petrus,”
4. “Tantum ergo.”